Περί στιλ και (όχι) άλλων δαιμονίων

Υπήρξε μια εποχή (πριν το internet,ναι, τόσο παλιά) που στα σπίτια είχαμε κάτι βαριά, δύσχρηστα, σχεδόν άσχημα βιβλία (από χαρτί) που τα λέγαμε λεξικά. Γράμματα μόνο, καθόλου εικόνες, και αλφαβητική ταξινόμηση σε χιλιάδες λέξεις και τον ορισμό τους. Όποτε υπήρχε απορία ή διαφωνία, κατέβαζες τον παντογνώστη των 2,5 κιλών από το ράφι, ενεργοποιούσες μηχανή αναζήτησης-δάχτυλο, μουρμούριζες κ,λμ,ν,ξ…σ και..ορίστε!